اراک- خبرگزاری مهر: شنیده بودم جانبازی از خودگذشتگی است، اما تا قبل از دیدن " آقا تقی سبزآبادی"، ندانسته از این کلمات استفاده می کردم . مردی که سوغاتش از اطاعت از دفاع از سرزمین و ناموسش، دلی به وسعت دریا برای گذشتن از درد و دیدن پایی که 390 عمل جراحی را آسان تحمل کرده، است.

به گزارش خبرنگار مهر، وقتی به خانه " آقا نقی"، به عنوان شهید زنده 8 سال دفاع مقدس رفتیم، از ما با رویی باز استقبال کرد، مردی به قامت مروت و جوانمردی، با همسری به بلندای قامت مهربانی و محبت برای مردی از تبارابوالفضل عباس(س).

از ابتدا تکلیفمان را معلوم کرد، گفتگو بدون عکس. نظر خودش این بود و ما پذیرفتیم.

چشم هایش گشاده بر روشنی بود و نور و گمان نمی کردی که روی ویلچر نشسته و یا بر تخت افتاده است ، و به هیچ وجه نمی دیدی که هزاران درد دارد، بلکه وسعتی است به نورانیت خورشید و زیبایی مهتاب.

آقا تقی و یک دنیا حماسه

آقا تقی سبزآبادی جانباز 73 درصد اراکی، همچون دیگر هم رزمانش به هنگام جنگ آماده بود تا به دنیا بگوید خمینی کبیر تنها نیست.

آماده بود تا در صف یاران حسین با اقتدا به سرور و سالار شهیدان هم پیاله شهیدان کربلا شود. او هم دل بریده بود از هرآنچه که داشت از پدر و مادر...مادری که حتما همچون سایر مادران او را با اشک چشم و یک سبد دعا بدرقه سفری پر خطر کرده بود. عجیب بود قدرت مادران دفاع مقدس؛ مادری که لحظه ای طاقت و تحمل خطر برای فرزند را ندارد آن روزها خود بر تن جوانان رعنایشان لباس جنگ می پوشانیدند و مادر آقا تقی هم یکی از آن مادران بود.

آقا تقی و 390 عمل جراحی

آقا تقی شیرمرد جبهه های جنگ و نبرد امروز محکم ایستاده و از درد شکایتی ندارد نه از این که تا کنون 390 عمل جراحی روی پای چپش انجام داده می نالد نه از این که بعد از این همه سختی و تحمل درد مجبور شد سال پیش دل از پای خود بریده و سند آن را به نام انقلاب اسلامی ایران صادر کند.

آقا تقی همیشه می خندد، حتی وقتی پایش را قطع کردند بازهم می خندید و می گوید: " امانتی خودش بود ما چه چکاره ایم..."

راحت نیست تجربه 390 بار عمل جراحی روی یک پا، حتی بیانش در قالب جملات و کلمات هم سخت است، جراحی هایی که او نمی خواهد، اما پزشکان انجام می دهند تا پای دیگر آقا تقی بماند برای چند قدم راه رفتن، حرکتی که حق هر انسانی است.

شهادت نور ماه برصداقت رشادتهای آرپیچی زن جبهه ها

باب سخن را باز می کند و می شنوم که، از آرپبچی زنان جبهه بوده و توانسته بسیاری از تانک های متجاوز دشمن را هدف قرار دهد. می گوید، شب حادثه یا همان شب عملیات دل از همه اعضای بدنم بریدم تا در مقابل دشمن بتوانم تمام قد ظاهر شوم و در برابر او بایستم.

نور ماه و ستارگان آسمان شاهد رشادت هایش بودند، با بوسه ای بر عکس دختر یازده ماهه اش در خط مقدم جبهه حاضر شد. جنگید و دفاع کرد، اما یک لحظه انفجار او را از زمین بلند کرد و با ضربه ای جانکاه به زمین کوباند، چنانکه که دیگر نتوانست از زمین بلند شود.

همرزمانش به اوگفتند، موج خمپاره آنقدر شدید بود که بتواند به شدت آقا تقی سبزآبادی را بلند کرده و بر زمین بکوبد.شب سخت و پراز دردی بود به گفته خودش دیگر گمان نمی کرد زنده بماند.

او می گوید: فکر نمی کردم دیگر دخترم را ببینم اما حالا که پسرش پا به پای نداشته ام همراهی ام می کند، در عجب از تقدیر خداوندم.

قطع نخاع شدن و معمای درد پاها

آقا تقی بعد از انتقال به بیمارستان متوجه شد بر اثر ضربه شدیدی که به او وارده شده قطع نخاع شده است، این خبر در ساعت های نخستین برایش قابل هضم نبود چرا که او را از صف هم رزمانش عقب می انداخت.

آن روزها که 22 سال بیشتر نداشت فقط گمان می کرد قطع نخاع شده است و به گمان پزشکان دردهایی که در پایاهایش احساس می کند به خاطر قطع نخاع شدن بوده اما افزایش دردها نشان از صدمات موج خمپاره بر پاهای او نیز بوده است.

امری که در بررسی های اولیه پزشکی مشخص نشد تا او از قسمت پا نیز دچار مجروحیت و از کار افتادگی جدی شود، گویا امتحانی در دل امتحانی دیگر، برای آزمودن آقا تقی است.

قطع یک پا؛ تلاش برای درمان پای دیگر

بعد از اطلاع از این موضوع درمان تیم پزشکی بر روی پای آقای سبزآبادی شروع شد تا آنجا که تا پایان سال 1391 آقا تقی بیش از 400 مرتبه اتاق عمل جراحی را تجربه کرده که 390 بار تنها برای پاهایش بوده است.

اما امید به درمان پای چپ این جانباز دلاور بیهوده بود تا آنجا که پزشکان تصمیم گرفتن برای پیشگیری از وخیم تر شدن حال او نسبت به قطع پای چپش اقدام کنند.

او می گوید: تلاش کردم ازعمل جراحی دوری کنم و هزینه ای نداشته باشم، اما پزشکان اصرار دارند عمل ها ادامه یابد تا حال که قطع نخاع هستم پای دیگرم سالم بماند.

او همه امید و زندگی اش را مدیون، توکل و ایمان بر خداوند، تابعیت از ولایت فقیه و همراهی و مهربانی همسر خویش می داند.

همه در محور ماندن انقلاب؛ از آقا تقی تا جهان آرا...

سال 1358 وقتی خبر جنگ تحمیلی علیه جمهوری اسلامی ایران در رسانه های دنیا پیچید کمتر کسی فکر می کرد طفل نوپای انقلاب اسلامی ایران بتواند در برابر ابرقدرتهای شرق و غرب دنیا ایستادگی کند.

همین که نوای جنگ در ناقوس بی عدالتی و ظلم جهان علیه ایران اسلامی نواخته شد این ایرانیان غیور و دلاور بودند که فارغ از سن و سال و جنسیت با لبیک به فرمان ولی امر خود شال و کلاه کردند تا از ناموس و خاک خود دفاع کنند.

همه آمدند زن و مرد، جوان و نوجوان، پیرمرد و پیر زن هر کس به توانی که داشت و کاری که می توانست انجام دهد جوان ترها به خط می رفتند و پیرتر ها در پشت جبهه خدمت می کردند فرقی نداشت کفش رزمنده را واکس می زند یا با آرپیچی تانک دشمن را هدف می گیرد.

از آقا تقی گرفته تا حسین فهمیده، شهید خرازی، جهان آرا، شهید کاوه نبیری و آنجفی، و هزاران شیهد و جانباز دیگر، و هزران زن و مردی که برای دوام و بقای انقلاب و نظام مقدسش از جان و دل مایه گذاشتند و از دنیای خویش گذشتند.

دفاع ادامه دارد اما در جبهه‌ اقتصاد مقاومتی

" وقتی تابع باشی می دانی چه کنی، البته نه تابع هر کسی تابع ولایت فقیه"

این پاسخ روشن آقا تقی به سوال ما بود که پرسیدیم با این وضعیت چگونه کشاورزی می کنی.

آقا تقی بعد از جهاد در جبهه های جنگ جهاد در حوزه کشاورزی و حرکت در مسیر خودکفایی را در پیش گرفت او این سالها در شرایط سخت جانبازی با چرخ ویلچرش اراضی کشاورزی اش را مدیریت کرد و ثابت کرد یک دلاورهمیشه و در همه شرایط شیرژیان عرصه پیکار است.

تولید ماهی قزل آلا

کشاورزی تنها راه امرار معاش و حرکت چرخ زندگی آقا تقی نیست، او خواهان حرکت و توسعه است و می گوید: آنچه رهبری انقلاب در زمینه اقتصاد مقاومتی گفته اند در خودکفایی و تولید نهفته است و ما باید از توانی که داریم برای توسعه و رشد اقتصادی استفاده کنیم و امکانات را از بی فایده و راکت بدون بیرون آوریم و بالفعل کنیم.

او امسال با ساخت استخر پرورش ماهی نام خود را در زمره تولید کنندگان ماهی قزل آلای استان مرکزی به ثبت رساند تا بگوید رزمندگان ایران اسلامی در همه حال و در هر شرایطی گوش به فرمان ولی امر مسلمین خود هستند چه آن زمان که جنگ و دفاع از خاک وطن بود چه امروز در جنگ اقتصادی دشمن و فرمان اقتصاد مقاومتی رهبر برای مقابله با آن.

و حالا این روزها که تاریخ روزهای دفاع را به یادها انداخته، مردان مردی چون آقا تقی ها گرچه انتظاری ندارند، اما چه خوب است لابلای برنامه هایی که داریم یادی از این جانبازان بی ادعا نیز کنیم و دیدارها را تازه کنیم.

شاید اگر من و تو جای آقا تقی ها  بودیم دیگر امیدی به ادامه زندگی با این همه درد و سختی را نداشتیم اما زندگی برای این یادگار دفاع مقدس با این شرایط تمام نشده، او بار دیگر عزمش را جزم کرد تا غیرت و مردانگی ایرانی را در صحنه ای دیگر از زندگی اش برای همه به تصویر بکشد.

در انتظار عمل دیگر

آقا تقی سبزآبادی ما این جانباز 70 درصد 8 سال جنگ نابرابر این روزها در سی و سومین هفته دفاع مقدس در انتظار عمل جراحی دیگری است.

آقا تقی این روزها بیش از هر روز دیگر به یاد جبهه است چرا که هم هفته دفاع مقدس است هم او باید درد مجروحیت را بار دیگر زیر تیغ های جراحی با تمام جانش حس کند و تا پایان ماه جاری به بیمارستان برود.

آقا تقی سبزآبادی حالش خوب نیست شاید بهتر باشد درکنارشرکت در برنامه های ریز و درشت، سری به این دفاع مقدسی کم ادعا هم بزنیم.

گزارش: فاطمه عسگری نیا